Met weer nogal wat afzeggingen mochten we vandaag aftrappen tegen angstgegner DONK. De wedstrijden tegen deze tegenstander zijn vaak doelpuntrijk en meestal in het voordeel van de geel zwarten. Zo ook vandaag zou later blijken.  Doordat de bezoekers nogal slordig omsprongen met de kansen, was de ruststand slechts 1-3. Het mooiste doelpunt werd echter wel door ons gemaakt. Piet kon van grote afstand de keeper verassen die iets te ver uit zijn doel was gekomen.

De rust werd traditiegetrouw weer eens benut op een sessie waar menig psychotherapeut zo jaloers op zou kunnen zijn.  In plaats van voetballen, lijken de veteranen zich wekelijks drukker te maken om elkaar op de fouten te wijzen. Door een ander te vertellen wat zij beter zouden moeten doen, verbloemt men blijkbaar zijn eigen tekortkoming. Het verval van wat ooit iets moois was, is blijkbaar moeilijk te accepteren/verkroppen. Uiteraard droeg deze sessie niet bij om tot een beter resultaat te komen. De 2-9 eindstand is meer dan terecht en doet eigenlijk DONK nog iets tekort in de daadwerkelijke afspiegeling van de verhouding.