Na de domper van afgelopen week tegen Linschoten konden de veteranen vandaag aantreden in Woubrugge, tegen de plaatselijke vv. Nadat iedereen een parkeerplekje had kunnen vinden, konden we met 15 man de kleedkamer opzoeken. Woubrugge VE2 is een team dat, in vergelijking met voorgaande jaren waar het altijd moest strijden voor de rode lantaarn, wisselvallig draait. In voorgaande seizoenen hadden de roodwitten hier nooit echt problemen om de 3 punten mee naar huis te nemen. Juist hierdoor was de stemming voor de wedstrijd licht gespannen.

De aftrap bracht snel duidelijkheid, in hoe het vandaag zou verlopen. Niet anders dan normaal. Woubrugge had niets in te brengen. Sportlust domineerde en Woubrugge kon slecht sporadisch van de eigen helft afkomen. Danny, inmiddels benaderd door een bekend stofzuigermerk, liet zien hoe je zonder zak, (was blijkbaar nodig voor zijn andere bijverdienste in deze periode) de boel behoorlijk schoon kon houden. Ging er wel een bal door het filter, dan was daar altijd weer René, Janus, Ruud of Frank. Jaja, zelfs 1x kon Ferdinand, die het doel verdedigde, het leer bijna ruiken. De 1e, 2^e en 3^e goal waren eigenlijk kopieën van elkaar, met andere namen als eindstation. Marco, Bas en Abdel konden na een prima steekpass allen op doel af. Willem raakte de lat nog een keer, en de andere spitsen kregen ook nog kansen op meer. De ruststand was echter slechts 0-3.

In het 1^e kwartier na rust gingen de veteranen gewoon door met het creëren van kansen. Er was echter een strafschop voor nodig om de veteranen naar 0-4 te tillen. Vele kansen gingen verloren, en het leek wel of we het verder wel geloofden. Met de gedachte aan hapjes en een klein biertje waren sommige spelers al fictief in het warme en gezellige clubhuis.  Woubrugge dat ineens wel wat versterkingen had opgetrommeld uit de VE1 zette nog 1 keer aan. Geheel in de stijl van de Sinterklaas gedachte, werden er 2 cadeautjes uitgedeeld aan Woubrugge. Met nog ruim een kwartier te gaan was de comfortabele voorsprong ineens verdwenen. Woubrugge mocht heel even aan meer ruiken, maar de veteranen waren gelukkig op tijd wakker/terug uit het clubhuis.

5 minuten voor tijd viel de beslissing. Wilco kon na weer een steekpass ontsnappen aan zijn bewakers en de 2-5 op het bord zetten. Wat onze Wilco niet wist dat er tegenover onze cadeautjes ook een tegenprestatie stond. We hadden afgesproken, dat als Wilco vlak voor tijd een kansje zou krijgen de verdedigers hem vrije doortocht zouden geven. Als een kind zo blij werd dit gevierd alsof de winnende in de WK finale wel door Rensenbrink was gemaakt. Gelukkig floot de scheidsrechter af toen het echt donker begon te worden. In het clubhuis werden er nog wat versnaperingen genomen en geevalueerd. Wilco spoedde zich naar huis. Er schijnt die avond in huize Immoreel nog een doelpunt te noteren zijn geweest, maar wie die maakte is nog onduidelijk.

Hier volgt nog een politiebericht:

De politie van Woerden noteerde afgelopen nacht als onrustig, in de buurt van bepaalde horecagelegenheden. Er was een man gesignaleerd, die passanten lastigviel met een nogal intimiderend dansje met de vingers in de lucht en telkens luidkeels “Goal” riep. De verdachte werd niet aangetroffen toen de politie polshoogte kwam nemen.

Saillant detail is overigens dat de spel check van het programma MS word het woord Immerzeel niet herkend en het woord immoreel suggereert ?