Op het programma vandaag alweer de laatste wedstrijd van seizoen 2018 -2019, en omdat er aansluitend aan de wedstrijd wat te eten en te drinken viel bij René, was de spoeling voor de verandering niets eens dun maar meer dan behoorlijk. Immers als er ergens gezellig gedaan kan worden zijn de veteranen er vaak als de kippen bij. Dus met een “goedgevulde” bank waren we afgereisd naar Waddinxveen voor een ontmoeting met een van de favoriete tegenstanders Be Fair. De oprichters van deze club waren of heel cynisch of kat-lam toen de naam werd bedacht overigens.
Op geen enkele wijze doet de naam vermoeden of eer aan de algemene houding van deze vereniging. De veteranen begonnen goed aan deze wedstrijd maar konden helaas het overwicht niet in kansen, laat staan doelpunten omzetten. De thuisploeg kon hier op een paar dribbels van de kleine middenvelder na, ook niet veel tegenoverzetten. Een vrije trap werd helaas van richting veranderd. Keeper Hans zag er niet goed uit. De “Zwarte Pad” liet zich verassen, terwijl hij had kunnen voorzien dat de bal van richting veranderde. Met een 1-0 ruststand konden we aan de thee.
In de rust was er gelaten sfeer. Enerzijds omdat René alvast ging douchen om thuis nog een en ander klaar te gaan zetten, anderzijds omdat we nog een helft moesten voetballen tegen Be Fair. Met frisse tegenzin toch maar begonnen aan het 2e bedrijf. Binnen 2 minuten lag dan ook de 2-0 in het mandje. Er was een scrimmage voor het doel en met wat kunst en vliegwerk leek dit met een sisser af te lopen, echter verdween het leer toch in de touwen. Met 2 doelpunten die voorkomen konden worden stonden we weer met lege handen.
Raar en ongezien lijken de veteranen er ineens toch weer zin in te hebben. Binnen de kortste keren mag de keeper van de gastheren de bal 2x uit het net vissen. Sportlust druk door en heeft meer goede mogelijkheden om de leiding te nemen. De buitenspelval en onze grensrechters zijn geen goede vrienden dit seizoen. Daar waar onze verdediging vaak denkt aan buitenspel, hebben onze mannen met de vlag of andere verdedigers daar vaak net een andere mening over. Zo ook nu, en de aanvaller kon redelijk ongehinderd op Hans aflopen. Geheel tegen de verhouding in stonden we weer achter.
In de geschiedenis van het vaderlandse voetbal zijn er ontelbare voorbeelden van wissels die cruciaal waren en bedoeld om het tij te keren. De veteranen hebben hier een nieuwe dimensie aan toegevoegd. Een goed genomen corner werd door Wiebe !, (JA U LEEST HET GOED) in het doel van de tegenstander getikt. Gelukkig hadden wij 2 broers die goed nadachten over de situatie. René waar s ’avonds de BBQ zou zijn, had met een achterstand de wedstrijd verlaten. Om ervoor te zorgen dat ook René een leuke avond zou hebben, konden we natuurlijk niet de 2e helft zo goed spelen zonder hem, en als overwinnaars van het veld afstappen. Door op het juiste moment in het veld te stappen van de 1 en het niet op tijd verlaten van het veld van de ander, stonden we even met 12 man in het veld. Wiebe, die ik overigens nog nooit zo hard heb zien rennen als na zijn doelpunt, bleef ontgoocheld achter toen de scheidsrechter het doelpunt alsnog afkeurde.
Dit was letterlijk de doodsteek voor de veteranen. Als we zelfs onze eigen gemaakte doelpunten door ons zelf kunnen laten afkeuren, houdt het op. De BBQ die avond was dus zogezegd voor René nog wel gezellig. Ook voor de andere aanwezigen was na een paar biertjes de kater snel weggespoeld. Aanvoerder Bert werd nog even in het zonnetje gezet en bedankt voor de wekelijkse inspanning om een team op de been te brengen. René en familie, namens alle veteranen, dank voor de goede zorgen en een prachtige avond!!