De vooruitzichten op deze zaterdag waren geweldig. Een bijna complete spelersgroep, oude bekenden terug op het warme nest en mooi weer. De terugwedstrijd tegen Koudekerk stond op het programma. De uit wedstrijd, in het begin van het seizoen, was een memorabele. We begonnen redelijk goed, en kwamen met 1-0 voor, maar door wat dwalingen van de scheidsrechter destijds, gingen we met 7-1 uiteindelijk het schip in. Vandaag dus de uitgelezen kans om dit recht te zetten. Op een stroef en wat hard veld 2 begon om 14:45 de bal te rollen. De tegenstander had waarschijnlijk alleen even de uitslag van destijds opgezocht, en kwam iets te overmoedig en slap uit de startblokken.  Na een minuut of 2-3 begon zich het verdere wedstrijdbeeld al te ontwikkelen. Sportlust had voortdurend de bal en probeerde vooruit te spelen. De tegenstander beperkte zich vooral tot het wachten op het foutje van onze kant, om dit razendsnel af te straffen.  In de 1^e 20 minuten, waren er grote kansen en mogelijkheden om de score te openen. Waar andere teams de lat hoog leggen, merken wij dat de lat bij ons vaak te laag zit. Marco had hier in de 1^e helft het meeste last van.

Terwijl de zon en temperatuur wel in niveau omhooggingen, ging de wedstrijd precies de andere kant op. Na een bitternoodzakelijke redding, moest René de strijd, tijdelijk staken. Zijn vervanger Ruud, deed dit meer dan voortreffelijk, zonder de anderen in de verdediging te kort te doen. En zo huppelden we naar een brilstand in de rust. Geen doelpunten voor, maar ook geen een tegen.

In de rust werden de scheenbeschermers nog eens steviger aangetrokken en de moraal opgepoetst. Dit moest toch gewoon gaan lukken vandaag…Toch???

De 2^e helft starten weer en vanaf de aftrap werd de bal achteruit gespeeld. De gave om onze eigen spelers te blesseren, is toch bijzonder. Een verkeerd balletje breed, zorgde ervoor dat René, slechts 7 seconden in het veld stond, en Ruud de vlag weer kon neerleggen.  Er werden genoeg kansen gecreëerd. Abdel had een mooi schot, dat helaas net door de keeper kon worden verwerkt tot een corner.  De beste kans van de wedstrijd was voor Frank. Na een goedlopende en prachtige aanval, kwam hij, na zelf goed doorgaan, in een vrije schietpositie op een meter of 5 van de doellijn. Hoe iemand op dat moment het hoofd zo koel kan houden, is een vraagteken. Alle druk van het moeten scoren, schieten door je hoofd. De gedachte dat jij de wedstrijd beslist….  De keeper keek Frank in de ogen en probeerde met de moed der wanhoop het tij te keren. Frank leek zelfverzekerd de keeper aan te kijken, met een blik van “Hoi hoi….Alsof ik kan missen van deze afstand”. Vol spanning keek iedereen naar het moment van de wedstrijd. En zoals wel vaker bezweek Frank onder de enorme druk. Hij plaatste de bal keurig buiten bereik van de keeper in de rechterhoek. Helaas was het bereik van de keeper binnen de palen, en verdween de bal gewoon achter. Even was daar de vertwijfeling, als dit soort kansen er niet in gaan….Dan gaat het niet lukken. Een minuut of 10 voor tijd, was daar ineens een vrije trap halverwege de rechterhelft van Koudekerk. Willem, wilde deze vrije trap gaan voor slingeren, maar werd, heel zachtjes de halt toegeroepen. Marnix, de tovenaar van Torino voor intimi, siste “Laat mij maar even”.  Verbaasd keek Willem op. “Wat ga je doen dan? “. “Let maar op, dit wordt iets moois” Lachte hij terug.  Verbaasd en vol ongeloof liep Willem door. Marnix ging achter de bal staan op een manier, waar Ronaldo echt nog wat van kan leren. Vol vertrouwen, stuurde hij het leer richting het doel. De aanvallers van Sportlust kwamen met veel Tamtam, in de 16 en je zag de angst bij de tegenstander groeien. De bal leek uren onderweg. Door de inmiddels laagstaande zon en de stofwolken, was het zicht minimaal. Er was onduidelijkheid. Waar is de bal???

De enige die het hoofd koel kon houden was scheidsrechter Cor, die bedeesd naar de middenstip wees. Tot ieders verbazing lag de bal achter de lijn…Maar nu in het netje. De verdiende voorsprong was een feit. Niet lang daarna kon het feest losbarsten. Er werd voor de laatste keer gefloten die middag. Met 6 punten uit de laatste 2 wedstrijden, lijken de veteranen eindelijk “los”. De 3^e periodetitel lonkt, en wellicht kunnen we via die manier ons plaatsten voor een Europees avontuur!