De zegekar van de veteranen was nog niet helemaal gevuld, dus kon vandaag op de laatste speeldag daar nog Hazerswoudse Boys aan worden toegevoegd. Waar op dinsdag nog 21 namen op het lijstje van leider Bert stonden, slonk dit aantal al snel tot 15, zelfs met het vooruitzicht van een hapje en een drankje na de wedstrijd. Keurig om 14:45 stonden beide teams in het volle zonnetje klaar voor de aftrap. Marco moest echter na 5 minuten afhaken en zodoende slonken we alweer tot 14. In een open 1e helft waar niet al teveel gebeurde, bleef de stand steken op 0-0. Kansjes waren er wel, maar werden niet bekroond.
In de 2e helft was de gebruikelijke scheidsrechters wissel weer een feit. Bert nam weer de fluit van Blonkie in zijn mond. Dat dit voor veel genot zorgde voor het hele team bleek al snel. Het resulteerde bijna gelijk vanaf de aftrap in een doelpunt voor de roodwitten. Helaas moesten we nog even langer wachten op dat moment. Na een prachtige voorzet van Wilco, was het na 20 minuten wel raak. Blonkie nam de bal aan in de 16 en bedacht zich geen moment. Onhoudbaar voor de keeper schoot hij de bal in het zijnet. De felbegeerde 1-0 stond in het boekje. Waar in de laatste wedstrijd het niet lukte om door te drukken, met een gelijkspel als gevolg, lukte dat nu wel. Uit, wat een afgeslagen aanval leek, bracht Jeroen de bal weer voor het doel. De voorzet was echter niet al te scherp, en de laatste man van de Boys, leek de bal makkelijk terug in de handen van de keeper te kunnen koppen. Leek….
Wellicht geschrokken door het onverwachte bewegen van de spits van de thuisploeg, die tot op dat moment eigenlijk niet had bewogen, schampte hij slechts de bal. De spits was er als de kippen bij, om de 2-0 langs de grabbelende keeper te schieten. Dat de spits bewoog, ging hem niet in de koude kleren zitten. Bij het aanzetten, verrekte hij zijn lies iets teveel, en moest zich direct laten vervangen door Wilco. De wedstrijd was gespeeld. De 3-0 van Blonkie was er ook een om in te lijsten. Vanaf de rand van de 16, schoot hij in draai de bal keurig in het hoekje. De keeper van de tegenpartij, kon hier slechts naar kijken.
Met nog 5 minuten op de klok, het warme weer en het vooruitzicht van een gezellig hapje en drankje geloofde sportlust het wel. Enigszins geschrokken door het plotselinge vuurwerk, wat werd afgestoken bij de buren, vanwege het behalen van een kampioenschap, viel er toch nog een tegentreffer te betreuren. Niet veel later, bracht Bert voor het laatst de fluit van Blonkie naar zijn mond, en blies er hard op. De laatste wedstrijd was ook gewonnen. Onder het genot van een hapje en een drankje was die avond Woerden nog lang onrustig. De veteranen nemen afscheid van het veld, en keren in augustus weer terug met grote namen in de transfer geruchtenmachine.